به گزارش پایگاه فیلمز، ۲۰ تا از بهترین کارگردان های سینمای ایران عبارتند از:
۱-خسرو هریتاش، کارگردانی که با توقیف روبهرو شد
خسرو هریتاش نویسنده٬ کارگردان٬ بازیگر و آهنگساز قدیمی و دوستداشتنی کشورمان٬ سینما را از سن ۲۱ سالگی و با بازیگری آغاز کرد. بازی در فیلم «محکوم بیگناه» به کارگردانی بوریس ماتایف و علی محزون٬ اولین تجربه هریتاش و باب آشنایی او با هنر هفتم بود.

خسرو هریتاش بعداز اتمام دوره متوسطه در تهران عازم آمریکا شد تا سینما را آکادمیک و اصولی بیاموزد. پس از بازگشت به ایران در دو مجله سینمایی دهه چهل نقد مینوشت و توانست در پروژه فیلم «ضربت» دستیار ساموئل خاچیکیان باشد. هریتاش دهه پنجاه را با ساخت فیلمهای «آدمک»٬ «برهنه تا ظهر با سرعت»٬ «سرایدار» و «ملکوت» گذاراند. دومین فیلمش با اعتراض و در نهایت توقیف روبهرو شد٬ اما آخرین فیلمش با حضور دو ستاره سینمای آن روزها٬ بهروز وثوقی و عزتالله انتظامی٬ توانست محبوبیت بیشتری برایش به ارمغان بیاورد. فیلم کوتاه «به یاد» آخرین اثر هریتاش بود پیش از آنکه بیماری قلبی در سال ۱۳۵۹ فرصت ساخت آثار دیگر را از او بگیرد.
۲-سهراب شهید ثالث آغازگر موج نوی ایران
سهراب شهید ثالث٬ کارگردان٬ فیلمنامهنویس و مترجم به نام ایرانی٬ در سال ۱۳۲۳ در تهران متولد شد. در دوران نوجوانی با نوشتن نمایشنامه و اجرای آنها نبوغش را به خانوده و دوستانش نشان داد و برای تحصیل در رشته کارگردانی به وین رفت. بیماری سل او را از ادامه تحصیل بازداشت و سرانجام او را به پاریس و مدرسه کنسرواتوار مستقل سینمایی کشاند.

فیلم «طبیعت بی جان»٬ «یک اتفاق ساده» و چند مستند را شهید ثالث بعد از بازگشت به ایران ساخت٬ در این مدت ساخت فیلم «قرنطینه» را نیز کلید زد که به دلیل محتوای انتقادیاش نیمهکاره ماند و کارگردانش باز هم راهی اروپا شد و اینبار آلمان را برگزید. فیلمهای «در غربت» (۱۳۵۴)، «زمان بلوغ» (۱۳۵۵)، «آخرین تابستان گرابه» (۱۳۵۹) و «یک زندگی، چخوف» (۱۳۶۰)ساختههای روزهای زندگی در این کشور بود٬ اما بعد از اینکه آلمان به او اجازه کار نداد به چکسلواکی و بعد از چند سال به آمریکا رفت و تا پایان عمر نسبتا کوتاهش در آنجا ماند. سهراب شهید ثالث سه روز بعد پنجاه و چهارمین روز تولدش به دنبال چند سال تحمل سرطان روده و خونریزی کبد از دنیا رفت.
۳-علی حاتمی٬ سعدی سینمای ایران
علی حاتمی از بهنامترین کارگردانان و فیلمنامهنویسان سینمای ایران است که دیالوگهای ماندگار٬ بینظیر و شعرگونهاش در مجموعه نمایشنامهها٬ فیلمها و سریالها باعث شد لقب «سعدی سینما» را بگیرد.

حاتمی در دانشگاه هنر تهران در رشته سینما و تئاتر تحصیل کرد و بعد از اجرای چند تئاتر موفق٬ نخستین فیلم سینمایی بلندش٬ «حسن کچل»٬ را در سال ۱۳۴۸ جلوی دوربین برد. در میان آثار ماندگاری که حاتمی برای سینمای ایران و سینما دوستان به یادگار گذاشت میتوان «طوقی» (۱۳۴۹)٬ «سوتهدلان» (۱۳۵۶)٬ «حاجی واشینگتن» (۱۳۶۱)٬ «کمالالملک» (۱۳۶۲) و «مادر» (۱۳۶۸) را نام برد. در میان سریالهای ساخت علی حاتمی «سلطان صاحبقران» و «هزاردستان» شهرت بیشتری کسب کردند. حاتمی برای لوکیشن هزاردستان دست به ساخت شهرکی با حال و هوای قدیمی زد که میراثش با نام شهرک سینمایی٬ برای سینما و تلویزیون به یادگار ماند.
حاتمی در آذر ماه ۱۳۷۵ هنگامی که پروژه فیلم «جهان پهلوان تختی» به نیمه رسیده بود٬ به دنبال چند سال تحمل سرطان پانکراس در ۵۲ سالگی درگذشت و در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد٬ با سنگ قبری مزین به یکی از دیالوگهای فیلم «حاجی واشینگتن»: «آیین چراغ خاموشی نیست»
۴-فریدون گله٬ از «دشنه» تا «ماه عسل»
فریدون گله متولد ۱۳۱۹ تهران و دانشآموخته ادبیات از دانشگاه مشهد بود. کارگردانی را از سال ۱۳۴۷ و با فیلم «شب فرشتگان» آغاز کرد و شش فیلم بلند دیگر و بالغ بر بیست فیلمنامه نوشت. مهاجرتش به آمریکا با تحصیل در رشته هنرهای دراماتیک در آمریکا همراه بود.

گله به دلیل بیماری پدرش در سال ۱۳۶۱ به ایران بازگشت و به پیشنهاد مسئولان سینمایی قرار شد فعالیت سینمایی را در ایران دوباره از سر بگیرد٬ اما هیچگاه به نتیجه مشخصی نرسید. گله در ساعات اولیه صبح سیام مهر ماه در خانهاش واقع در متل قو مازندران٬ بعد از سکته قلبی چشم از جهان فروبست و چند پروژه سینمایی را ناتمام گذاشت. تعدادی از فیلمنامههای او تصویب و با قیمت بالا به فروش رسید. با اینکه سالها از ساخت و اکران فیلمهای فریدون گله میگذرد٬ همچنان با فرهنگ و منش امروزی ما همخوانی دارند و میتوانند مثال روشنی از زندگی روزمره ما باشند.
۵-ابراهیم گلستان٬ منتقد همه فن حریف سینمای ایران
ابراهیم گلستان زاده مهر ماه ۱۳۰۱ شیراز است و در زمینههای کارگردانی٬ فیلمنامه نویسی داستان نویسی٬ مستند٬ عکاسی٬ روزنامه نگاری و آثار منحصر به فردی از خود به جا گذاشته است.

گلستان زندگی حرفهای را با عکاس خبری آغاز کرد و بعد از آن به پیشنهاد شرکت نفت چند مستند کوتاه درباره صنعت نفت ایران ساخت و از میان آنها «یک آتش» در سال ۱۳۴۰ مدال برنز جشنواره فیلم کوتاه ونیز را دریافت کرد.
«خشت و آینه» (۱۳۴۴) و «اسرار گنج دره جنی» (۱۳۵۰) را میتوان مهمترین فیلمهای گلستان دانست٬ بعد از اتمام ساخت فیلم «خانه سیاه است» به کارگردانی فروغ فرخ زاد و به دنبال کشته شدن او در یک تصادف رانندگی٬ گلستان ایران را به مقصد انگلستان ترک کرد و طرفدارانش را با سوالی بیپاسخ درباره عشق به فروغ در ایران گذاشت. گلستان تا به امروز که همچنان ساکن شهر ساسکس انگلستان است حدود ۱۰ داستان کوتاه و ترجمه٬ ۴ فیلم بلند و ۷ مستند ساخته است.
۶-محسن مخملباف٬ از تهران تا پاریس
محسن مخملبافُ نویسنده و کاردگردان متولد ۱۳۳۶ جنوب تهران است. پیش از آنکه فعالیت حرفهای را در سینما آغاز کند فعالیت سیاسی و داشت و به دست ساواک دستگیر شده بود.

مخملباف نویسندگی را از زندان آغاز کرد و بیش از ۳۰ عنوان داستان و فیلمنامه نوشته است. فیلم «توبه نصوح» ساخته ۱۳۶۱ُ اولین تجربه سینمایی او بود که همچنان ادامه دارد و تا کنون در حدود ۲۵ فیلم بلند و داستانی و مستند ساخته است. کارنامه پربار جوایز سینمایی او با بیش از ۳۰ جایزه از فستیوالهای مختلف سینمایی حاصل تلاش این کارگردان است.
وی پس از سالها به اسرائیل فرار کرد و در انحطاط شدید اخلاقی غوطه ور شد.
۷-مسعود کیمیایی٬ خالق قیصر سینما
مسعود کیمیایی از کارگردانهای بهنام سینمای ایران و از بنیانگذاران سینمای بدنه کشورمان است که او را با شاهکارهایی مانند «قیصر» و «گوزنها» به یاد میآوریم٬ دو فیلمی که آیینه تمام نمای منش جامعه دهه چهل و پنجاه است.

کیمیایی متولد ۱۳۲۰ تهران است و سینما را با دستیاری کارگردانهایی چون ساموئل خاچیکیان آغاز کرد و کاملا تجربی آموخت. «بیگانه بیا» نخستین تجربه کیمیایی بود که در سال ۱۳۴۷ ساخته شد و تا به امروز بیش از ۳۰ فیلم بلند سینمایی و فیلم کوتاه ساخته است که در همه آنها رد پای زندگی عامه مردم و جامعه ایرانی را میتوان مشاهده کرد. کارگردان «داش آکل» ۴ کتاب رمان و شعر در کارنامه دارد و حدود ۳۰ نامزدی و جایزه سینمایی. از دیگر فیلمهای او میتوان «دندان مار»٬ «اعتراض»٬ «ضیافت» و «محاکمه در خیابان» را نام برد.
۸- عباس کیارستمی٬ طعم گیلاس سینما
عباس کیارستمی متولد نخستین روز تابستان ۱۳۱۹ تهران است٬ هنرمندی که در زمینه کارگردانی، فیلمنامهنویسی، تدوین، عکاسی، تهیهکنندگی، گرافیک و نقاشی حرفی برای گرفتن و هنری برای عرضه داشت.

کارگردانی را از سال ۱۳۴۹ با فیلم کوتاه «نان و کوچه» آغاز کرد و تا روزهای آخر عمر پربارش بیش از ۴۰ عنوان فیلم بلند٬ کوتاه و مستند ساخت. کیارستمی پنج نامزدی معتبرترین جایزه سینمایی جهان٬ جشنواره فیلم کن٬ را در کارنامه دارد و از میان آنها یک بار در سال ۱۳۷۶ برای «طعم گیلاس» موفق به کسب این جایزه شد. چهار دوره نیز به عنوان داور در این رویداد سینمایی حضور داشت. کارگردان «خانه دوست کجاست» یکی از معماران بخش فیلمسازی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در تهران بود و چند فیلم کوتاه خود را نیز در کانون ساخت. با کارگردانهای بزرگی مانند دیوید لینچ و میشائیل هانکه همکاری کرد و علاوه بر بیش از سی جایزه هنری و سینمایی بینالمللی٬ کرسی هیات داوران در جشنوارههای بینالمللی سینمایی و دکترای افتخاری دانشگاه سوربن فرانسه را میتوان از دیگر افتخارات او به شمار آورد. از جمله آثار او میتوان «خانه دوست کجاست؟»٬ «زیر درختان زیتون»٬ «شیرین» و «کپی برابر اصل» را نام برد.
خبر درگذشت کیارستمی در تیرماه ۱۳۹۵ جامعه هنری و سینمایی ایران و حتی جهان را در بهت و اندوه فرو برد٬ مرگی به دنبال تحمل سرطان دستگاه گوارش و به عقیده فرزندانش به دلیل خطای پزشکی.
۹- بهمن فرمانآرا٬ بوی کافور عطر یاس
بهمن فرمان آرا تهیهکننده، کارگردان، فیلمنامهنویس، نویسنده و هنرپیشه اصفهانی تبار سینمای ایران است. در لندن هنرهای دراماتیک خواند و برای ادامه تحصیل در زمینه سینما به آمریکا رفت٬ بعد از بازگشت به ایران نقد فیلم مینوشت و در این زمینه فعالیت داشت تا سال ۱۳۵۱ که نخستین فیلمش «خانه قمر خانم» بر اساس سریالی به همین نام ساخت. او در زمان ریاستش در شرکت گسترش صنایع سینمای ایران از حامیان سینمای موج نو در ایران بود.

فرمان آرا بعد از انقلاب مدتی در آمریکا فعالیت سینمایی داشت و در تولید پروژههایی مانند «رادیو حرف» (الیور استون) و «آخرین وسوسه مسیح» (مارتین اسکورسیزی) همکاری داشت. فرمان آرا تا کنون ۹ فیلم سینمایی بلند را کارگردانی کرده است و تهیهکننده ۹ پروژه سینمایی بوده و در میان جوایز سینماییاش دو سیمرغ بهترین فیلم از جشنواره فیلم فجر به چشم میخورد. از جمله فیلمهای او میتوان «شازده احتجاب»٬ «بوی کافور، عطر یاس» و «یک بوس کوچولو» را ذکر کرد.
۱۰- ساموئل خاچیکیان٬ پدر سینمای وحشت ایران
ساموئل خاچیکیان٬کارگردان، تدوینگر، نویسنده و آهنگساز ارمنی تبار کشورمان متولد ۱۳۰۲ تبریز بود. با ساخت فیلمهایی دلهرهآور و ترسناک برای نخستین بار٬ تاثیری بر سینمای ایران گذاشت که به او لقب هیچکاک سینمای ایران را دادند.

خاچیکیان نخستین فیلم بلندش٬ «بازگشت» را در سال ۱۳۳۲ جلوی دوربین برد و بعد از آن با سایر آثارش در زمینه کارگردانی و نویسندگی طرفداران سینما در ایران را با دلهره و ژانر وحشت آشنا کرد. بعد از انقلاب به فعالیت سینمایی ادامه داد و فیلم «عقاب ها» را در حوزه دفاع مقدس در سال ۱۳۶۳ روانه سینما کرد که با فروش و استقبال بسیار خوبی روبهرو شد. از فیلمهای این کارگردان صاحب سبک «شب نشینی در جهنم»٬ «فریاد نیمه شب»٬«مردی در آینه» و «بلوف» با بازی خسرو شکیبایی را میتوان نام برد. خاچیکیان در مهر ماه ۱۳۸۰در سن ۷۸ سالگی درگذشت.
۱۱- ابراهیم حاتمی کیا و بوی پیراهن یوسف
حاتمی کیا متولد ۱۳۴۰ تهران است و در خانوادهای مذهبی بزرگ شد که چندان تمایلی به سینماگر شدن او نداشتند٬ اما نتوانستند مانع رفتن او به دانشگاه هنر و تحصیل در رشته سینما شوند.

سینما را با ساخت فیلم کوتاه در حوزه جنگ آغاز کرد و اولین فیلم بلندش٬ «هویت» را در سال ۱۳۶۴ جلوی دوربین برد. المانهای جنگ و دفاع مقدس ویژگی بارز آثار اوست و حتی عنصر پلاک را میتوان در گوشه و کنار همه ساختههای او دید. از بهترین فیلمهای او میتوان «دیدبان»٬ «از کرخه تا راین»٬ «آژانس شیشهای»٬ «بوی پیراهن یوسف» و «ربان قرمز» را نام برد. حاتمی کیا تا کنون ۳ سیمرغ بهترین کارگردانی را از جشنواره فیلم فجر کسب کرده است.
۱۲- ناصر تقوایی دایی جان ناپلئون تلویزیون
ناصر تقوایی٬ فیلمساز، عکاس و نویسنده آبادانی سینمای ایران و متولد ۱۳۲۰ است. زندگی حرفهای را با ساخت سریال آغاز کرد و نتیجه آن خلق شاهکاری بهنام «دایی جان ناپلئون» بر اساس رمانی به قلم ایرج پزشکزاد بود.

تقوایی در بین سینماگران به استفاده از ادبیات مشهور است و بارها گفته که عاشق ادبیات است. تقوایی تاکنون ۱۲ مستند٬ ۷ فیلم بلند سینمایی و چند فیلمنامه در کارنامه سینمایی خود دارد٬ علاوه بر این ۱۴ نامزدی و جایزه سینمایی داخلی و بینالمللی نیز کسب کرده است که از میان آنها میتوان به شیر نقرهای جشنواره ونیز برای فیلم توقیفی «آرامش در حضور دیگران» اشاره کرد. سایر آثار تقوایی عبارتند از «نفرین»٬ «ناخدا خورشید»٬ «کشتی یونانی» و «کاغذ بی خط».
۱۳- بهرام بیضایی٬ غریبه بزرگ سینما
بهرام بیضایی٬ کارگردان٬ فیلمنامه نویس و نمایشنامه نویس بهنام کشورمان در دی ماه ۱۳۱۷ در تهران متولد شد. شاعری٬ سخنوری و تعذیه در خانواده بیضایی موروثی بود و او به نوعی سنت قلم بهدست گرفتن را به ارث برد.

در مدرسه و نوجوانی با نادر ابراهیمی٬ جلال آل احمد٬ محمدعلی سپانلو و چند تن دیگر دوست و دمخور بود. دانشگاه ادبیات را نیمهکاره رها کرد و به تحقیق و پژوهش و نوشتن پرداخت. از سال ۱۳۴۰ نمایشنامه نویسی را جدی آغاز کرد و چند نمایش او چاپ شد و تعدادی نیز از تلویزیون پخش شد. او همچنین یکی از پایهگذاران کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود. بیضایی نخستین فیلمش٬ «عمو سیبیلو» را در سال ۱۳۴۹ ساخت و تا کنون بیش از ۸۰ فیلمنامه و نمایشنامه نوشته است و ۱۴ فیلم بلند و کوتاه را کارگردانی کرده است. در کارنامه بیضایی بیش از چهل نامزدی و جایزه سینمایی داخلی و بینالمللی به چشم میخورد. تحقیقات و پژوهشهای او در زمینه تعذیه و نمایش ایرانی وتاثیر متون کهن فارسی در آثارش٬ او را به کارگردانی مولف و صاحب سبک در سینما تبدیل کرده است. از دیگر آثار این سینماگر میتوان «چریکه تارا»٬ «مرگ یزدگرد»٬ «باشو غریبه کوچک» و «سگ کشی» را نام برد.
۱۴- محمد رضا اعلامی٬ خالق افعی در سینمای ایران
محمدرضا اعلامی٬ نویسنده٬ کارگردان٬ تدوینگر و طراح لباس سینما٬ در بهار ۱۳۳۵ در تهران متولد شد. برای ادامه تحصیل در رشته سینما و تلویزیون به کالج رویال آرت لندن رفت و با اینکه در میانههای راه به ایران بازگشت٬ در مسیر فیلمسازی ثابت قدم بود.

فعالیت حرفهای را با فیلمهای کوتاه برای کودکان آغاز کرد و در «خط قرمز» دستیار مسعود کیمیایی بود. «نقطه ضعف» اولین تجربه کارگردانی او بود که در سال ۱۳۶۲ اکران شد و موفقیتش در گیشه و در میان اصحاب رسانه خبر از کارگردانی تازه نفس میداد. علاوه بر مجموعه ۱۳ قسمتی زندگی برای تلویزیون در دهه هفتاد و ۴ تله فیلم٬ میتوان به فیلمهای «شناسایی»٬ «افعی»٬ «آن سوی آیینه»٬ «رازها» و «ساقی» اشاره کرد که در میان آنها «افعی» رکورد فروش سینماها را در سال اکرانش ۱۳۷۱٬ جابهجا کرد٬ فیلمی اکشن با هزینه تولید بالا که تا سالها اکرانش در سینماهای کشور ادامه داشت. اعلامی و تهیه کننده به دلیل محتوای این فیلم از طرف گروهی از مخالفان دولت در خارج از ایران تهدید و حتی محکوم به مرگ شدند.
اعلامی در خرداد ۱۳۸۹ در سن ۵۴ سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت و فیلم «ماشاالله خان در بارگاه هارونالرشید» را نیمه کاره گذاشت. فیلمی که قرار بود با اقتباس از کتابی به همین نام به قلم ایرج پزشکزاد جلوی دوربین این کارگردان صاحب سبک برود.
۱۵- اصغر فرهادی برنده دو اسکار بهترین فیلم خارجی زبان
فرهادی زاده بهار ۱۳۵۱ خمینی شهر اصفهان است. سینما را از ۱۳سالگی آغاز کرد و پس از آن در انجمن سینمای جوان اصفهان ادامهاش داد.

سینمای حرفهای را با نوشتن فیلمنامه آغاز کرد و «ارتفاع پست» را برای ابراهیم حاتمیکیا نوشت و از آن به بعد کارگردانی را بهصورت جدی شروع کرد و «رقص در غبار» را در سال ۱۳۸۱ جلوی دوربین برد که جایزههای بهترین فیلم٬ جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم فجر٬ جایزه ویژه بهترین فیلم جشنواره فیلم پوسان ۲۰۰۳ و جایزه بهترین کارگردانی و فیلمنامه جشنواره فیلم آسیا پاسیفیک ۲۰۰۳ را برایش به ارمغان آورد. بعد از آن ۶ فیلم دیگر را جلوی دوربین برد که هرکدام بیش از پیش موفقیت و مقام او را در سینمای ایران تثبیت کردند و جایگاهی بینالمللی برایش به همراه داشتند. در کارنامه بلند بالای افتخارات فرهادی دو اسکار بهترین فیلم خارجی زبان برای «جدایی نادر از سیمین» و «فروشنده» به چشم میخورد. از سایر فیلمهای او میتوان «چهارشنبهسوری»٬ «درباره الی»٬ «گذشته» و «همه می دانند» را نام برد که دو عنوان آخر در خارج از ایران و با تهیهکنندههای اروپایی ساخته شده است.
۱۶- رخشان بنی اعتماد٬ روسری آبی سینما
رخشان بنی اعتماد متولد ۱۳۳۳ تهران است و در همین شهر به تحصیل در رشته کارگردانی پرداخت. کار حرفهای را با عنوان منشی صحنه در تلویزیون و با همین سمت در سینما آغاز کرد و بعد از آن چند فیلمنامه موفق نوشت تا زمانی که نخستین فیلمش٬ «خارج از محدوده» را در سال ۱۳۶۶ روانه سینما کرد.

خانم بنی اعتماد یکی دیگر از بهترین کارگردان های سینمای ایران است. تاکنون ۹ فیلم بلند سینمایی و سی عنوان مستند را کارگردانی کرده است که همه با استقبال خوب علاقمندان سینما و فستیوالهای سینمایی روبهرو شدند. کارگردان «زیر پوست شهر» حدود ۳۰ جایزه بینالمللی و داخلی در کارنامه دارد٬ به همراه دکترای افتخاری ازمدرسه مطالعات مشرقزمین و آفریقا دانشگاه لندن. تا به امروز بسیاری از جشنوارههای سینمایی خارجی و داخلی نیز از حضور خانم بنی اعتماد در جمع هیات داوران بهره بردهاند. جهانگیر کوثری٬ همسر و باران کوثری٬ فرزندش در چند عنوان از فیلمهایش با او همکاری داشتهاند.
۱۷- پرویز کیمیاوی از بهترین کارگردان های سینمای ایران
پرویز کیمیاوی یکی از بهترین کارگردان های سینمای ایران متولد ۱۳۱۸ تهران و بزرگ شده نیشابور است٬ شهری که تحصیلات ابتدایی را در آنجا گذراند. تحصیلات آکادمیکش را در فرانسه گذراند و همانجا تجربه کار حرفهای را به عنوان دستیار کارگردان آغاز کرد.

نخستین ساخته کیمیاوی در مقام کارگردان و نویسنده فیلم «مغولها» بود و دوباره برای تکمیل تحصیلاتش به فرانسه بازگشت و حدود ۸ فیلم را در خارج از ایران ساخت. بازگشتش به ایران با ساخت فیلمهایی چون «ایران سرای من است» همراه بود که سیمرغ بلورین ویژه هیئت داوران هفدهمین جشنواره فیلم فجر را به همراه داشت. او در سال ۱۳۸۲ جایزه خرس نقرهای جشنواره فیلم برلین را برای فیلم «باغ سنگی» دریافت کرد.
۱۸- واروژ کریم مسیحی٬ پزشکی که کارگردان شد
واروژ کریم مسیحی٬ کارگردان٬ فیلمنامه نویس و تدوینگر ارمنیتبار سال ۱۳۳۱ در اراک متولد شد. تحصیلاتش را در اتریش ادامه داد و به قصد تحصیل در رشته پزشکی به آلمان رفت اما آشنایی با یکی از هنرمندان تئاتر مسیر زندگیاش را تغییر داد.

بعد از بازگشت به ایران به عنوان دستیار و منشی صحنه با بهرام بیضایی کار را آغاز کرد و بعد از همکاری با کارگردانهای بزرگ دیگر مانند فرمان آرا توانست ۷ اثر سینمایی بلند و کوتاه بسازد که با جوایزی از جشنواره فیلم فجر همراه بود. از جمله آثار او میتوان «سمک عیار»٬ «کوچ»٬ «پرده آخر» و «سلندر» را نام برد.
۱۹- کیانوش عیاری و روزگار قریب تلویزیون
کیانوس عیاری زاده ۱۳۳۰اهواز است٬ جایی که نخستین فیلم کوتاهش را در آنجا ساخت. «تنوره دیو» نخستین اثری بود که عیاری آن را نوشت و کارگردانی کرد.

شهرت عیاری در سینما به دلیل پرداختن به موضوعات بکر است و نگاه واقعگرایانهای که از دریچه دوربین به آنها دارد. او تا کنون ۱۴ فیلم بلند سینمایی ساخته است که البته همه آنها پروانه اکران نگرفتند. عیاری دو سریال موفق تلویزیونی «روزگار قریب» و «هزاران چشم» را ساخته و یک سریال را نیز در دست ساخت دارد. عیاری برای فیلم «آبادانیها» در سال ۱۳۷۱ پلنگ نقرهای جشنواره بینالمللی فیلم لوکارنو را کسب کرد و به لیست افتخاراتش اضافه کرد. از فیلمهای این کارگردان میتوان «شاخ گاو»٬ «خانه به خانه»٬ «بیدار شو آرزو» و «خانه پدری» را نام برد.
۲۰- حمید نعمت الله و رگ خواب سینما
حمید نعمت الله از بهترین کارگردان های سینمای ایران متولد ۱۳۴۶ تهران است و کارش در سینما را با دستیاری مسعود کیمیایی در فیلم «ضیافت» آغاز کرد و بعد از دومین همکاریش در همین سمت و در فیلم «مرسدس»٬ نخستین فیلمش «بوتیک» را در سال ۱۳۸۲ جلوی دوربین برد که در گیشه نیز بسیار موفق بود.

علاوه بر فعالیت جلوی دوربین٬ فعالیت مطبوعاتی نیز داشته و دارد. آثاری نیز در قالب مستند و فیلم کوتاه و بلند برای تلویزیون ساخته است و از مهمترین فیلمهای او میتوان «بیپولی»٬ «آرایش غلیظ»٬ «رگ خواب» و «شعله ور» را نام برد که سه فیلم آخر برایش جوایزی چون جایزهٔ ویژهٔ هیئت داوران جشنواره سی و دوم فیلم فجر را نام برد. منبع: نت نظر.