به گزارش پایگاه فیلمز، علیرضا تابش در گفت و گویی جهانی شدن سینمای ایران را یک جهش دانست که برای آن برنامه ریزی نشده بود اما می‌توان آن را یک فرصت تلقی کرد و با برنامه ریزی مناسب بهره کاملی از آن برای رساندن سینمای خود به جایگاه ویژه ای در جهان برد.
تابش در مصاحبه با ایرنا درباره دلایل و آسیب‌هایی که مانع جهانی شدن سینمای ایران شده را بررسی و راه کارهایی ارائه کرد.
وی گفت: به گمان من سینمای ایران در بستری رقابت می‌کند که ورود سینماهای نوپا و افزایش تخصص‌گرایی در سینما، میزان پیچیدگی و رقابت پذیری در سینما را تحت تأثیر خود قرار داده است؛ ما در ایران تاکنون در قالب سینماهای کشورهای در حال توسعه حرکت کرده‌ایم و ادعای سینمای هم تراز سینماهای بزرگ جهان مشخصاً سینمای سلطه را نداریم بلکه بیشتر در سطح سینماهای کشورهای در حال توسعه حرکت می‌کنیم و به همین دلیل تاکنون نتوانسته ایم به عنوان یک سینمای ملّی با جریان مسلط سینمای تجاری رقابت کنیم و فقط به تعداد محدودی از فیلم‌های فرهنگی و هنری خود در سطح جهانی اتکاء کردیم که این یک سهم ناچیزی از بازار بین‌المللی فیلم و سینما را نصیب ایران کرده است.
موفقیت سینمای ایران در جهان بر تعیین ضرورت‌ها مؤثر نبوده است.
مدیر عامل بنیاد فارابی معتقد است: هر چند سینمای ایران در سالهای گذشته به ویژه در دو دهه اخیر دریافت جوایز بازار بین‌المللی و موفقیت‌های چشم گیر بین المللی را در کارنامه خود به ثبت رسانده است و جوایز مهمی را در جشنواره‌های اسکار، کن، برلین و دیگر جشنواره‌های معتبر بین المللی به دست آورده و در این فستیوال‌ها درخشیده است اما نتوانسته بر تغییر نگاه‌ها، توجه به ضرورت سرمایه گذاری و تلاش بیشتر در رساندن سینمای ایران به سطح جهان، مؤثر باشد.
«طی سالهای گذشته تلاشی برای شناسایی ممیزه‌های خاص سینمای ایران صورت نگرفته است؛ کشورهای جهان صاحب سینما ممیزه‌های خاصی را برای فیلم‌های کشور خود تعریف کردند اما ما هنوز به این موضوع نپرداخته ایم. سینمای ایران در سطح جهانی می‌درخشد در حالی که هنوز نتوانسته‌ایم به عنوان یک کار جامع ممیزه‌های خاص سینمای ایران را پیدا و بر روی آنها کار کنیم و یا سرمایه گذاران را ترغیب و در بازارهای بین المللی برای آن تبلیغات کنیم؛ شناسایی این ممیزه‌ها برای سینمای ایران بسیار اهمیت دارد از این منظر هم که سینمای ایران در رقابت با سایر سینماهای موفق در سطح جهان در موضع ضعف قرار گرفته است».
از فرصت ورود نسل جوان به جهان استفاده کنیم.
تابش با اشاره به فعّالیت‌های بین المللی گسترده نسل جوان فیلمسازان ایرانی در دوران حاضر که تمایل بسیاری به بازارهای جهانی و رشد کسب و کارهای فضای دیجیتال در سینما نشان می‌دهند، این وضعیت را فرصت مهمی در جهانی شدن خواند و افزود: نسل جوان تاکنون ورود بسیار خوبی به سینما داشته است که باید به طور مناسب هدایت شود. کسب و کارهای نوپا در سینمای ایران به ویژه در رشد تکنولوژی اینترنتی فرصت‌هایی است که ما نباید به سادگی از کنار آنها بگذریم و باید برای آن برنامه ریزی داشته باشیم؛ به عنوان مثال در اسفند ماه سال گذشته تفاهم نامه ای با معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری برای ایجاد مرکز نوآوری و شتاب دهی سینما امضا کردیم و قرار است در این مرکز تلاش کنیم تا ضعف‌ها شناسایی شوند و برای ساخت فیلم‌های جذاب و برای اینکه زنجیره سینما به صورت کامل شکل بگیرد اقدام کنیم؛ به این معنا که از مرحله ایده، تولید، پیش و بعد از تولید ورود سینمای ایران به بازارهای مختلف برنامه ریزی کنیم که امیدوارم در نیمه سال جاری بعد از انجام مطالعات این مرکز و مذاکراتی که با صنوف سینمایی مختلف انجام می‌شود برنامه‌ها آماده اجرا شوند.
سینمای ایران در جهان با جهش مواجه بوده است.
مدیرعامل بنیاد فارابی در پاسخ به این سؤال که سینمای ایران چند سال تا جهانی شدن فاصله دارد خاطرنشان کرد: این یک حرکت بطئی است و به صورت ناگهانی اتفاق نمی‌افتد؛ در ابعاد مختلف وضعیت فعلی سینمای ایران با یک جهش نسبت به گذشته مواجه شده است اما اگر حساب شده در بخش خصوصی و حاکمیتی پیش نرویم و اگر نگاه درست به آسیب‌هایی که سینمای ایران را تهدید می‌کند نداشته باشیم و توجه و برنامه ریزی نکنیم همین روند جهشی نیز ادامه نمی‌یابد و حتی ممکن است رشد آن متوقف شود.
تولیدکنندگان فقط به سود در تولید فکر می‌کنند.
«مسئله‌ای که متأسفانه طی این سال‌ها به آن توجه نشده اقتصاد سینما است در حالی که ساز و کار اقتصادی زبان هر صنعت، کسب و کار و لازمه فعّالیت‌های بین‌المللی است اما مدل رایج آن در سینمای ایران در وضعیت موجود فقط مسأله سود در تولید است که به عنوان یک آسیب سینمای ما را تهدید می‌کند؛ بیشتر تولید کنندگان در سینمای ایران چون سود خود را در تولید یک اثر سینمایی می‌بینند به ابعاد اقتصادی بازار فیلم خود، پخش و بازاریابی، معرفی درست فیلم، ساخت تریلر جذاب از فیلم، فضا سازی در فضای مجازی یا کسب درآمدهای جانبی از فیلم فکر نکرده و برای آن برنامه ریزی نمی‌کنند و صرفاً به سود خود در تولید می‌اندیشند که این یک آسیب جدی است که سینمای ایران را تهدید می‌کند.»
وظیفه اصلی نهادهای حمایتی تسهیل گری است.
تابش با بیان این که سینما و فیلم در کشور ما به شکل یک زنجیره ارزش که تخصص‌ها و کسب و کارهای مختلف را در بر می‌گیرد به درستی نگاه نشده است، گفت: اگر بخواهیم دقیق تر به موانع جهانی شدن سینمای ایران نگاه کنیم به علت کثرت موضوعات باید آنها را در چند دسته مختلف طبقه بندی و به طور کلی این موانع را بررسی کنیم.
«در سطح حاکمیت، نهادهای حمایتی سینما طی سالهای گذشته صرفاً برخی از روند‌های پیشین را ادامه داده است و وظیفه اصلی که تسهیل گری است را کمتر مورد توجه قرار داده اند و بیشتر به حمایت مستقیم پرداخته اند.»
وی با تأکید بر لزوم به روز رسانی وظایف این نهادها، گفت: همین به روز نبودن برخی قوانین در حوزه محصولات سینمایی از دیگر مشکلات سینمای ایران است و این به روز رسانی باید متناسب با رشد تکنولوژی‌های جدید باشد و همچنین باید برای ابعاد حقوقی نیز فکری جدی شود.
تابش با ابراز تأسف از جدی گرفته نشدن «اعتبار جهانی که سینمای ایران طی سالهای گذشته به دست آورده است و نیز استفاده نشدن راهبردی از این اعتبار»، گفت: در حالی که هر سینمایی در جهان اگر این اعتبار را به دست آورده بود می‌توانست گام‌های بسیار بزرگی در اقتصاد جهانی سینما بردارد.
بودجه به صنایع خلاقی چون سینما داده نمی‌شود.
مدیر عامل بنیاد فارابی معتقد است: در حوزه کلان، بودجه‌ای که دولت به موضوعات زیربنایی به ویژه صنعت در کشور اختصاص می‌دهد و به شکل کافی به بخش فرهنگ اختصاص پیدا نمی‌کند بنابراین همیشه از یک ضعف در بخش بودجه صنایع خلاق به ویژه سینما رنج می‌بریم و همچنین در تدوین برنامه‌های توسعه ای کشور به ویژه در بخش صادراتی برنامه‌های توسعه به سهم بالقوه سینما طی سالهای گذشته به درستی توجه نشده است و توجه کافی در حاکمیت به اهمیت و سهم سینما در معرفی واقعیت‌های ایران در حوزه بین الملل و کسب اعتبار جهانی نسبت به آن وجود ندارد که البته می‌توانیم آن را جبران کنیم.
«در ساختار موجود سینمای ایران در بخش خصوصی می‌توان به این نکات اشاره کرد که روحیه کار جمعی و اعتماد متقابل در اصناف سینمایی ما وجود ندارد؛ ما خیلی بلد نیستیم کار جمعی انجام دهیم تا به موفقیت برسیم و در استفاده از فناوری‌هایی که در تولید باید به کار گرفته شود ضعف داریم و همینطور شناخت اشتباه از سینمای دیجیتال محدود ساختن آن به فرایند تولید از دیگر مشکلات سینمای ایران محسوب می‌شود.»
سینمای دیجیتال فقط به معنای تولید آثار نیست.
تابش در مورد کاربردهای متنوع سینمای دیجیتال گفت: وقتی از سینمای دیجیتال سخن به میان می‌آوریم تصور می‌کنیم دیجیتال باید فقط در خدمت تولید باشد در حالی که دیجیتال در بخش پخش و بازاریابی، تبلیغات، کسب و کارهای نوپا و پلت فرم‌ها جدید در فضای مجازی به ما کمک می‌کند تا سینما را توسعه دهیم البته ما در این زمینه نیز دارای ضعف‌هایی هستیم همینطور این مشکلات در حوزه برنامه ریزی حرفه ای و عملکرد سیستماتیک در بخش خصوصی نیز وجود دارد.
«سینماگران ما آشنایی کافی با قواعد بازی در عرصه بین الملل ندارند به عنوان مثال در بازار جشنواره جهانی فیلم فجر سینماگران در بخش بازار شرکت می‌کنند اما اصول بازی حرفه‌ای در این فرآیندها را به درستی نیاموخته اند.»
وی مسأله دیگر در این زمینه را کمبود پژوهش‌های تخصصی خواند و افزود: اصولاً ما پژوهش‌ها به ویژه پژوهش‌های مبتنی بر آینده نگری را مورد توجه قرار نمی‌دهیم و در سینما جدی نمی‌گیریم اما امیدوارم با اهتمام سازمان سینمایی و نهادهای دیگر به مقوله پژوهش‌های تخصصی جدی تر نگاه شود، از سوی دیگر مزیت‌های رقابتی به درستی شناسایی نشده اند و به تقویت آنها نپرداخته‌ایم در حالی که سینمای ما مزیت‌های رقابتی خاص خود را دارد به بازاریابی و تحقیق و توسعه در این زمینه توجه کافی نشده است و پروژه‌های سینمایی عمده بودجه خود را صرف تولید می‌کنند در حالی که می‌توان به بخش بازاریابی، تحقیق و توسعه بودجه بهتری را تخصیص داد که طبعاً بر اکران و جهانی شدن فیلم‌ها تأثیر می‌گذارد. ما در رعایت استانداردهای جهانی فاصله داریم و هنوز درست استانداردها را رعایت نمی‌کنیم.
تابش همچنین مشکل دیگر در بخش خصوصی را گزارش‌های مالی ارائه شده در بخش سینما دانست و افزود: این گزارش‌ها شفاف نیست و با یک عدم شفافیت در کسب و کارهای سینمایی مواجه هستیم. منبع: ایرنا
